Babamı değil ruhunun, gönlünün, aşkın, arzunun, hayallerinin, sevginin, nefretin, düşüncenin, sesin, heyecanın, korkunun, mutluluğun, kederin terk etttiği, yani içi boşalan ve oldukça eskimiş elbisesini toprağa gömeceğiz bugün. Toprak toprağa karışacak bugün. Babamın ruhuna 90 sene eşlik etmiş hatırayı gömeceğiz babamı değil!

Bu yaz Temmuz'dan beri Erzurum'daydı. Bursa'da kaldığı sürece bakımsızlıktan hırpalanmış bedenini ve ruhunu tedavi ettirmiş eski sağlığına kavuşmasına vesile olmuştuk. 90 yaşında gözlüksüz kitap okuyordu.

O gün yoğun programıma rağmen ısrarına dayanamayıp (soğuk havalar nedeniyle içerde kalmaktan bunalmıştı, hareketli adamdı, kendi işini kendi görürdü hep) öğle vakti aracımla gezdirip hava alması için ablamın evine gittim. Yıldızkent... 16 Aralık.. Evden çıkarken üzerine palto almak istemiyordu, belli daralıyordu içi. Ruhu bedene sığmıyordu!

Paltosunu giydi, basamakları yavaş yavaş iniyoruz. Yok, bu sefer farklı. Ruhu basamakları çifter çifter inmek isterken dizleri nefesi buna müsaade etmiyor. 5. kat ve asansör yok. İnişte hiç sıkıntı çekmedi daha evvel. Bu sefer farklıydı. Merdivenlerde "Oğlum beni Bursa'ya götür evlerimi, cami cemaatimi gezeyim, şimdi gidip uçak bileti alalım" dedi. Dinlene dinlene apartman kapısına indiğimizde durgunlaştı iyice, yoruldu. Yukarı çıkması artık mümkün değil! Apartman kapısından sitenin bahçe kapısına bitişik park ettiğim araç arası 10 m. Araca baktı, derin nefes aldı dinlendik yine düz yolda. Aracın kapısını açtım ön koltuğa otuttururken kendinden geçti. "Tansiyon" sıkıntısı var galiba derken çenesi ve kafası düştü. 5 dk. uzaklıktaki Şehir Hastanesi'ne kavuşturduğumda doktorlar solunum olmadığını ve geri döndürmeye çalıştıklarını söyledi. (Kalp krizi geçirmiş meğer)Yapılan kalp masajıyla geri döndü ve 16 Aralık'tan beri bilinci kapalı biçimde yoğun bakımdaydı. Perşembe doktorlar aradı ve babamın 55 gün sonra ilk defa acı hissettiğini ve bilincinin yarı açık olduğunu söylediler. Ölüm iyiliği hakikat, bir kez daha anladım ve cuma seher vakti bedenini terk eden ruh aslî vatanına gitti, bize yorgun ve eskimiş bedenini bıraktı.

Ablamı almaya evine giderken o bahçe kapısı, apartman kapısı ve basamaklardaki babamın son ayak izi, sesi, nefesi ve konuşmalarını basamak basamak yaşadım, basamakları saydım hatta...

Tastamam 90 basamak!

Uzun bir hikâye bitti, geride kalanları üzerinden kısa hikâyeleri bir müddet daha devam edecek. Kendisinin de kendisinden önceki hikâyelerin bir devamı olduğu gibi...

Akran yetimiydi; yetimliği, öksüzlüğü ve gurbeti bitti. Şimdi biz öksüz ve yetim!

(Dün gece yarısına kadar telefonum dostların taziyelerinden susmadı ve birçok dost "babamın vefatını ani ölüm" sanıp üzüntülerini bildirdi. En yakınımdaki birkaç arkadaş dışında kimseye söylememiştim. Yakın akrabalar elbette zamanla duymuştular. Herkesin derdi sıkıntısı hastası var. Kimseyi kendi sıkıntımızla meşgul etmek istemedim. Sitem eden dostlara teşekkür ediyorum. Haklarınızı helal ediniz lütfen.)

Bursa'daki cami cemaatine haber saldık, haklarını helal ettiler. Allah razı olsun hepsinden. Babam şimdi hangi gökte, felekte bilmiyoruz. Allah rahmetiyle muamele eylesin, affetsin, cennetine alsın. Bedeni ise fotoğrafta görüldüğü yerde, ayaklarının altındaki toprağın da altında olacak...

Rabbim cümle geçmişlerimize rahmet eyleye, bizi ahiretimiz ve hesap günümüz için tedarikli eyleye, sırat-ı müstakimden ayırmaya...

Rabbim dostların ve dualarının eksikliğini vermeye... Hepinizden Allah razı olsun.

Not: Cenaze namazımız öğle namazına müteakiben Narmanlı Camii'den kaldırılacak ve yukarı mezarlıkta aile kabristanına defnedilecektir. Taziyeler Kayakyolu'ndaki ikâmetgâhımızın, sitemizin altındaki mescidimizde kabul edilecektir.

Lütfen maske takalım.

Sabah ezanları okunmaya başladı şimdi. Dün sabah ezanlarıyla ruhunu teslim etmişti. Rahmet ola...