Işıklı caddelerinden geçtim şehrin
Ve karanlık izbe sokaklarından
Aklıma gelen bütün şarkıları
Türküleri söyleyerek
Sonra başlamadan biten
Sevdalara sahne olmuş kırık bir kalple
O basık tavanlı loş ışıklarla aydınlatılmış
Karanlık meyhanede
Daha da karanlık köşeme çekildim

İçimi yakan kadehleri yudumlarken
Kendimi unuttum
Sigara dumanları arasında
Sisler içinde yanıp sönen deniz fenerleri kadar
Fersiz, umutsuz gözlere, dağınık saçlı
Dargın bakışlı meyhane kuşlarına
Baktım birer birer

Hepsi umutsuz aşklarını
Sonsuz hasretlerini dertlerini
Sarhoşluğun o meçhul ferahlığıyla
Boğuk kahkahaların küfür argo dolu kelimelerin
Ardında saklayarak dalmışlar koyu bir sohbete
Kulak veriyorlardı bazen nasırlaşmış kalplerini
Bir meltem serinliğiyle okşayan
Arada birde deli poyraz gibi coşturan
Bol acılı arabesk müziğe

Sordum kendi kendime
Neydi acaba onları buraya çeken
Akılları bulandıran hayalleri gerçekleri silip unutturan
Sadece var olduğu anı insana yaşattıran
Bu basık tavanlı çürük tabanlı
Köhne karanlık yere neydi onları iten
Garibanlar meyhanesi derlerdi

Daracık karanlık çamurlu sokaklardan
Geçilerek gelinen terkedilmiş bir evin
Mahzenindeki bu yere
Müşterilerinin kimi çoook uzak memleketlerden gelmiş
Bilinmez sebeplerden
Kimi kaderin oklarını yemiş taa yüreğinden
Kimi de vefasız bir sevgilinin cefalarından yorulmuş
Teselliyi burada arar benim gibi
Velhasıl hepsi de dertliyim der
Ve boş vermişler dünyaya

Sonra meyhanecinin gür sesi
Kapatıyoruz beyler bu günlükte bu kadar
Kalktılar meyhane kuşları kimi kol kola kahkahalarla
Kimi başını önüne eğmiş
Gözleri hep yerde
Bu günde bitmişti aradıklarını bulamamanın acısıyla
Yarın ne olacaktı
Kim bilir!

İsmail Hakkı Kavurmacı
Kayıt Tarihi : 9.12.2002 22:57:00