13/02/2020
‘’İnsanlık ruhun çölüne çıktı’’ diyor Sezai Karakoç…
Ruh ki o insanın asli varlığıdır…
Kasıtlı bir kavramlar anarşisi içre hercü merc edilen ilim ve tefekkür dünyamızın yerine devşirilen ve empoze edilen batılı bilim dünyasında; biyolojik tanımlamalarla ‘’ruh’’ kavramının yerine türlü türlü kavramlar ikame edilmiştir. Bundandır ki zihinlerde insan; biyolojik varlığa indirgenmiştir. Modern dünyanın algıları ve bu algılara dayalı yaşantıları; indirgenmiş seviyede kendi ekolojisini inşaa etmiş ve buna uyum sağlamıştır.
Ne anlatıyorum ben?
Diyorum ki; batı ‘’ruh’’umuz dahil olmak üzere birçok değerimizi kendine göre yeniden tanımlayarak, malformasyona uğratıp bize ait kavramlar kütüphanesindeymiş gibi cemiyete yutturmaya çalışıyor.
Mesela ‘’insan’’ sadece biyolojik bir varlık değildir. Biyolojik varlıktan ibaret değildir… Biyoloji, insanı anlayamayacak kadar kıt, yorumlayamayacak kadar kör, anlatamayacak kadar laldır. Uzun lafın kısası; ‘’Var’’ olan insan, biyoloji için fazla gelir…
Çöl, bir yokluk yeridir sevgili ülkem. Bereketli toprağın yerini alan kum, geceleri bürûdet, gündüzleri hararet üzre esen rüzgarlarla sürekli değişen biçimler kazanır. Topraktan çöle dönüşen bir hikaye… Çölde dağlar, tepeler, vadiler, ovalar hasılı cümle yeryüzü şekilleri asli anlam ve işlevlerine göre değil, sadece şekil olarak var olur ve değişir. Çölde rüzgarların etkileşimleriyle değişim, değişmez bir kanundur. Değişen koşullar bereketli toprağı, kum yığınlarına dönüştürürken çölün öyküsünü kaleme alır bir kader…
Toprak olan insan… Çölleşen insana…
Ve vahalar vardır çöller içre rahmete işaret. Seraplar görünür, çölün tabii ve olmazsa olmaz bütünleyici bir unsuru olarak…
İnsan bu darı imtihanda zaman zaman ruhun/ruhunun çöllerine çıkar/çıkarılır. Çöllerdeki değişken biçimler içre dağlarda, tepelerde, uçsuz bucaksız ovalarda, soğuk ve sıcak arasında gide gele seraplara aldanarak her nefeste ölümün/ölümünün binbir eşiğine gelir/getirilir. Bereket gibi toprak olan insan, çöl gibi kum olur/oldurulur/ölür/öldürülür…
Cenab-ı Allah’ın (c.c) şu mazlum ümmeti merhumeye sancaktar kıldığı aziz milletimizin ve necip devletimizin mimarları ve muhafızları olan diriliş erlerine selam olsun. O diriliş erlerinin himmet, gayret, irşat ve mücadeleleri ile asırlardır yoğrulmuş aziz milletimiz şanlı tarihimizdeki her fetret döneminde yeniden ve yenilenerek lakin asli mahiyetini muhafaza ederek daima dirilmiştir. Her ihanet, diriliş ruhuyla yeniden ve yenilenerek bertaraf edilmiştir.
Bizim için kurguladıkları son tuzak; insanımızı çölleştirmektir… Çöl ise ,dedim ya, yokluk yeridir… Serapların, aldanışların yeridir… Bereketin diğer adı toprak olan insanımız, bürûdet ve hararet arasında devamlı bir değişim inşaa edilerek, çölleştirilmek istenmektedir …
Diriliş erlerimize Rabbim yardım etsin…
Tarihi Askeri Politik Analiz
